Θα αγόραζες ποτέ ένα αυτοκίνητο; Όχι όπως αυτά που ξέρεις, αλλά πραγματικό αυτοκίνητο. Να κινείται στ' αλήθεια μόνο του, όπως λέει και η λέξη. Να μπαίνεις δηλαδή μέσα, να ανοίγεις την εφημερίδα σου και, μέχρι να διαβάσεις τα νέα, να έχεις φτάσει στη δουλειά σου. Χωρίς ούτε το τιμόνι να έχεις ακουμπήσει. Υπολογίζω πως οι πιο τεμπέλ..., οι λιγότεροι εργατικοί τέλος πάντων από εμάς θα το δουν ως καλή φάση. Κάποιους άλλους ίσως να τους φοβίζει η ιδέα πως θα μετακινούνται χωρίς να έχουν εκείνοι τον έλεγχο του οχήματός τους. Και υπάρχεις κι εσύ, που από τώρα σκέφτεσαι, αν μετρά η νίκη σε κόντρα με τέτοιο αυτοκίνητο! Σας νιώθω και σας καταλαβαίνω όλους σας. Αλλά λυπάμαι που σας το λέω, το τι πιστεύουμε όλοι πάνω στο θέμα, δεν παίζει και μεγάλο ρόλο – απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα αυτό είναι το μέλλον της αυτοκίνησης που μάλιστα δεν φαίνεται να αργεί και τόσο. Ήδη υπάρχουν τέτοια αυτοκίνητα και χρησιμοποιούνται από διάφορους οργανισμούς στον κόσμο: Κλασικό παράδειγμα, τα αυτοκίνητα της Google που, κάνοντας χρήση του λογισμικού Google Chauffeur, κυκλοφορούν στους δρόμους και τους χαρτογραφούν, χωρίς να χρειάζονται οδηγό, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά δεδομένα από GPS και ένα πανάκριβο ραντάρ με λέιζερ.

Βέβαια, για να βρεθούμε μια μέρα σε δρόμους όπου κάποια ή και όλα τα αυτοκίνητα θα κινούνται χωρίς καμιά οδηγική συνεισφορά, θα πρέπει πρώτα να περάσουμε από ένα άλλο βασικό στάδιο. Για να μπορείς να έχεις χιλιάδες αυτοκίνητα στους δρόμους που θα κυκλοφορούν αποτελεσματικά «μόνα» τους και να μη γίνονται συγκρουόμενα, πρέπει να τα βάλεις να επικοινωνούν το ένα με το άλλο. Να στέλνουν στοιχεία το ένα στο άλλο για τη θέση, την ταχύτητα, την επιτάχυνση/επιβράδυνση, την κίνηση στους δρόμους και για οτιδήποτε άλλο χρειάζεται, έτσι ώστε η ταυτόχρονη κίνησή τους να γίνεται ανεμπόδιστα και χωρίς ατυχήματα.

Αυτό λοιπόν το βήμα-προπομπός της άφιξης των «αυτοκινήτων» στην κυριολεξία έχει ήδη γίνει: Ελάχιστοι (αν έχει απομείνει κανένας, πλέον) είναι οι κατασκευαστές αυτοκινήτου που δεν πειραματίζονται πάνω στο θέμα. Οι υπόλοιποι ήδη ετοιμάζονται για την επίσημη πρεμιέρα του συστήματος V2V (vehicle to vehicle communication) στις ΗΠΑ. Σε μια χώρα που δεν φαίνεται να αργεί και πολύ, αφού το θέμα προχωρά με γοργούς ρυθμούς, με την ευλογία της κυβέρνησης φυσικά. Βέβαια, εκεί σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν ένα ακόμη πιο σύνθετο σύστημα: Τα αυτοκίνητα θα μπορούν να ανταλλάσουν δεδομένα όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με σταθερά σημεία αναφοράς. Έτσι χρησιμοποιούνται φανάρια, πινακίδες, αισθητήρες/δέκτες/πομποί στο οδόστρωμα και γενικά οτιδήποτε μπορεί να εξοπλιστεί με μια κεραία wi-fi. Βλέπετε, το πρωτόκολλο επικοινωνίας που δείχνει να προτιμάται λέγεται DSRC και έχει παρόμοιες αρχές λειτουργίας με την τεχνολογία wi-fi.

Πού θα βγάλει όμως αυτή η ιστορία; Έχοντας τη σημερινή εμπειρία με τα δίκτυα, δικαιολογείται κάποιος να φοβάται μια πιθανή «αποσύνδεση». Και στη συνέχεια την πολύ πιθανή καραμπόλα που θα επακολουθήσει, την ώρα που αμέριμνος θα κοιτά έξω από το παράθυρο του κουπέ του. Και όλοι πιστεύω συμφωνούμε πως, ό,τι έχει σχέση με μηχανογράφηση και ψηφιακή τεχνολογία, χακάρεται. Συν το ότι για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο μέτρο, θα πρέπει μάλλον να τροποποιηθούν οι νόμοι που αφορούν την ιδιωτικότητα και τα προσωπικά δεδομένα. Κοινώς, μπορεί η τεχνολογία για την οποία μιλάμε να υπάρχει ήδη ή ακόμη και να έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί, έστω και πιλοτικά. Ο κόσμος όμως δύσκολα να πεισθεί και θα εμπιστευτεί απόλυτα τη ζωή του σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα. Ακόμη κι αν αυτό υπόσχεται μείωση των ατυχημάτων κατά 90%...