To νέο MINI John Cooper Works εάν δεν υπήρχε στην γκάμα των MINΙ, αυτή θα ήταν σαν φεστιβάλ χωρίς το μεγάλο όνομα. Το JCW είναι το αναμενόμενο μεγάλο φινάλε και – όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια – είναι όσο σπορ δείχνει, ακούγεται όσο ροκ θα ήθελες και οδηγείται όσο γρήγορα αντέχεις.

Κατά κάποιο τρόπο εκτιμούμε το γεγονός ότι το Works τιμά το όνομά του και εμφανισιακά. Διότι σε μια πολύ ελεύθερη και διασταλτική μετάφραση, η έκφραση «the works» στα ελληνικά μπορεί να αποδοθεί και ως «τούμπανο». Αν μη τι άλλο το MINI JCW είναι τέτοιο. Όλες οι αισθητικές παρεμβάσεις αυτό θέλουν να τονίσουν: ο ειδικά σχεδιασμένος προφυλακτήρας με τις επιπλέον εισαγωγές αέρα που καταλαμβάνουν τη θέση των προβολέων ομίχλης, τα φουσκωμένα φτερά και πλαϊνά μαρσπιέ, η εισαγωγή του αέρα στο καπό, αν και ψεύτικη, η πολύ όμορφη και ειδικά σχεδιασμένη για downforce διπλή πίσω αεροτομή οροφής. Και βέβαια οι επίσης ειδικά σχεδιασμένες 17άρες ζάντες ελαφρού κράματος και ο πίσω προφυλακτήρας με τον διαχύτη που φιλοξενεί διπλή κεντρική απόληξη της εξάτμισης. Το δικό μας είχε μια περίεργη διχρωμία με βαθύ πράσινο χρώμα και κόκκινες οροφή, καθρέφτες και ρίγες που προσωπικά δεν ήταν και πολύ του γούστου μου αλλά για κάτι περίεργους σαν κι εμένα η γκάμα περιλαμβάνει 11 χρώματα.

Το σύνολο σαφώς διαφοροποιείται από το Cooper S. Δείχνει πιο μυώδες, με μεγαλύτερο ίχνος στο δρόμο. Το πόσο επιθετικό δείχνει το διαπιστώνεις από τα βλέμματα στο δρόμο, από την επίσπευση της διαδικασίας προσπέρασης στον αυτοκινητόδρομο. Αν αυτά δεν φτάνουν, στο επιβεβαιώνουν οι σποραδικοί πυροβολισμοί της εξάτμισης στο άσε πάτα.

Στο εσωτερικό αυτός ο γνωστός πλέον εκκεντρικός σχεδιασμός έχει τονιστεί περαιτέρω. Το δερμάτινο τιμόνι είναι ειδικά σχεδιασμένο για το Works, το ίδιο και τα ημιμπάκετ καθίσματα με το ενιαίο προσκέφαλο. Υπάρχουν επίσης τα απαραίτητα μεταλλικά ποδωστήρια, ο αλουμινένιος λεβιές Works με την κόκκινη ραφή, ενώ στο θηριώδη κεντρικό κύκλο φιλοξενείται η οθόνη του συστήματος πολυμέσων 8,8", επίσης διακοσμημένη με ένα μαύρο πλαίσιο με βαθμονόμηση. Κι αν αυτή η τάση προς εντυπωσιασμό σε κάποιους μπορεί να φαίνεται φλύαρη, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την πολύ καλή ποιότητα των υλικών και την εξίσου προσεγμένη συναρμογή. Χώρια που σε αυτή τη γενιά οι χώροι μπορεί να μην περισσεύουν, οι θήκες ωστόσο για τα μικροπράγματά σου είναι πλέον αρκετές. Άλλωστε όποιος θελήσει ένα τέτοιο αυτοκίνητο, το τελευταίο που θα σκεφτεί είναι οι χώροι.

Από τα πρώτα που θα σκεφτεί όμως είναι ο κινητήρας. Μα, δίλιτρος; Στην Ελλάδα; Εύλογος ο προβληματισμός, όμως αυτή είναι η επιλογή, αυτή είναι και η χώρα μας και στο κάτω κάτω η αλλαγή της φορολόγησης επίκειται. Εκτός αν μας προλάβουν άλλα...Το σίγουρο πάντως είναι πως το JCW λίγα αυτοκίνητα μπορούν να το προλάβουν. Ο εν λόγω 4κύλινδρος δίλιτρος που στο Cooper S αποδίδει 192, σε αυτή την έκδοση βγάζει 231 PS, άκοπα, κάνοντας το νέο JCW το πιο γρήγορο MINI παραγωγής που έγινε ποτέ.

Πρόκειται για ένα μηχανολογικό διαμάντι, με τεχνολογίες μεταβλητού βυθίσματος των βαλβίδων (VALVETRONIC), αλλά και μεταβολής γωνιάς φάσης των εκκεντροφόρων εισαγωγής και εξαγωγής (διπλό VANOS), με ειδικά σχεδιασμένη τουρμπίνα ενσωματωμένη στην πολλαπλή εξαγωγής, αποδίδει, όπως είπαμε, 231 PS και 32,6 kgm ροπής και το κυριότερο σου φαίνεται ότι το κάνει με χαρακτηριστική ευκολία. Έχει εξαιρετικά γραμμική απόδοση, μια αξιοπρόσεκτη για τούρμπο απόκριση στο γκάζι και δείχνει να μην κουράζεται ακόμα και κοντά στο όριο περιστροφής. Στην περίπτωσή μας συνδυάζεται με 6άρι αυτόματο κιβώτιο Steptronic. Ομολογώ πως θα το προτιμούσα με το στάνταρ μηχανικό 6άρι, εντούτοις σε κάποια σημεία, όπως στην κίνηση σε χαλαρούς ρυθμούς στην πόλη ή ακόμα και στα ανεβάσματα στη σπορ λειτουργία, είναι καλύτερο. Να σημειώσω εδώ πως όταν έχεις το MINI Driving Mode στο Sport και το κιβώτιο στο Manual (με τα paddles στο τιμόνι), εκτός του ότι οι αλλαγές γίνονται εξαιρετικά γρήγορα, δεν σου κάνει kickdown και δεν αλλάζει τη σχέση στον κόφτη. Χειροκίνητο όνομα και πράγμα.

Έμενε να διαπιστωθεί και πως συνεργάζονται στην πράξη, σε συνδυασμό βέβαια με το πόσο αποτελεσματικά περνάει η ανάρτηση όλη αυτή τη δύναμη στο δρόμο. Στην πράξη λοιπόν τα v-box έδειξαν πως το JCW είναι στον αφρό της κατηγορίας από πλευράς επιδόσεων. Με 0-100 km/h στα 6,3”, 400άρι σε 14,5” και έξοδο στο χιλιόμετρο σε 26,1” με ταχύτητα 205 km/h το νέο Works είναι σαφώς πιο γρήγορο από το προηγούμενο (τα αντίστοιχα νούμερα είναι 16,8”, 14,8” και 26,6”) παρότι 100 κιλά βαρύτερο. Προφανώς είναι γρηγορότερο και από το Cooper S, αν και όχι όσο θα περιμέναμε, αφού τα δικά του αντίστοιχα νούμερα είναι 6,5”,14,7” και 26,8” με ταχύτητα εξόδου στο χιλιόμετρο τα 196 km/h. Ωστόσο η διαφορά δύναμης αρχίζει να γίνεται πιο αντιληπτή όσο η ταχύτητα αυξάνεται.

Χαρακτηριστικό είναι ότι στο 0-160 km/h το JCW κερδίζει πλέον πάνω από ένα δευτερόλεπτο. Σε σχέση με τον μεγάλο του αντίπαλο τώρα, το Audi S1, υπάρχει μια εντυπωσιακή ισοδυναμία. Αμφότερα έχουν τον ίδιο χρόνο στο 0-100, ενώ στο 400άρι και το χιλιόμετρο το S1 βρίσκεται μπροστά κατά μόλις 0,1”. Στην επιτάχυνση με αλλαγές 60-160 km/h το MINI κερδίζει κατά 0,1” με 10,8”, έναντι 10,9” αλλά στις ρεπρίζ ο δίλιτρος TFSI του S1 δείχνει να βολεύεται καλύτερα με τις πιο κοντές σχέσεις του κιβωτίου και κερδίζει σε όλες με διαφορά που φτάνει μέχρι και τα 1,2”. Οφείλω να κάνω ειδική μνεία στην απόδοση των φρένων. Η Brembo εξέλιξε ειδικά για το Works φρένα με 4πίστονες δαγκάνες εμπρός και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, αφού επιβραδύνει από τα 100 km/h σε στάση σε μόλις 36,4 μέτρα. Δεν μπορώ να πως ότι ενθουσιάστηκα με την αίσθηση –μου φάνηκε κάπως σπογγώδης– αλλά το αποτέλεσμα είναι που μετρά και η αντοχή επίσης. Ακόμα και σε σκληρή χρήση ελάχιστα επηρεάστηκαν.

Και ξέρετε κάτι; Η σκληρή χρήση των φρένων είναι επιβεβλημένη, αφού το ίδιο το αυτοκίνητο σε ωθεί να το πιέσεις, ακόμα κι όταν (νομίζεις ότι) δεν θες. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη σπορ επιλογή με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Προφανώς η ανάρτησή του θα κουράσει σε καθημερινή χρήση. Αν και όχι όσο του προηγούμενου, πάντως θα εξακολουθείς να θες να διαλέξεις δρόμο και να αποφύγεις όσες περισσότερες λακκούβες μπορείς, θα εξακολουθείς να κουράζεσαι με το σκληρό τιμόνι, το οποίο τείνει να ακολουθεί τις διαμήκεις ανωμαλίες του δρόμου. Η διαφορά σε σχέση με το Cooper S πάντως δεν γίνεται τόσο εύκολα αντιληπτή. Η ανάρτηση του Works άλλωστε έχει διαφορές στην ελαστοκινηματική με στόχο κυρίως την πιο άμεση απόκριση στις εντολές. Κάτι που φαίνεται κυρίως στο φυσικό περιβάλλον του, δηλαδή στο  δίκτυο της περιφέρειας. Να ξεκινήσω υμνώντας τόσο την στήριξη των καθισμάτων όσο και τη θέση οδήγησης που πλησιάζει το ιδανικό. Το ήμισυ του παντός. Το τιμόνι έχει σωστό βάρος και το κυριότερο εξαιρετική απόκριση στις εντολές και πολύ καλή πληροφόρηση.

Είναι φανερό από τα πρώτα μέτρα πως το turn-in του JCW είναι όχι απλώς καλύτερο από του Cooper S, αλλά ίσως το κορυφαίο στην κατηγορία. Οι αλλαγές στην ανάρτηση είχαν επίσης στόχο τον περιορισμό της υποστροφής, ακόμα και του πιο δύσκολου είδους, της υποστροφής ισχύος. Σε αυτό συμβάλλει βέβαια καθοριστικά και το EDLC, που επεμβαίνει στα φρένα και υποκαθιστά τη λειτουργία ενός μπλοκέ. Είναι εντυπωσιακό πόσο βιδωμένο στο δρόμο νιώθεις το JCW και εξίσου εντυπωσιακό πόσο ομαλά επεμβαίνουν τα ηλεκτρονικά, ακόμα κι αν επιμείνεις στο γκάζι σε μια κλειστή στροφή.

Δεν είναι τόσο εύκολο όσο το Cooper S. Οι σαφώς πιο σκληρές ρυθμίσεις της ανάρτησης επιφέρουν αναπηδήσεις και αυξάνουν τη συμμετοχή του οδηγού, αλλά ο τρόπος με τον οποίο καταπίνει τις στροφές και βάζει κάτω τη δύναμη είναι εντυπωσιακός. Μου έκανε εντύπωση ωστόσο πως το πίσω μέρος είναι τώρα πιο δύσκολο να ξεκολλήσει. Όταν το πιέσεις επί τούτου η τοποθέτηση γίνεται ομαλά μεν αλλά πιο απρόθυμα. Το κιβώτιο στη χειροκίνητη λειτουργία είναι γρήγορο, υστερεί εντούτοις στα κατεβάσματα. Πάντως και σε αυτή την περίπτωση είναι καλύτερα προσαρμοσμένο στο χαρακτήρα του αυτοκινήτου. Το ίδιο και η ακουστική του κινητήρα, ο οποίος στροφάρει αβίαστα αλλά και με ένα πωρωτικό γρέζι, ενώ στο «άσε» τα σκασίματα σε βάζουν ακόμα περισσότερο στο κλίμα.

Μου άρεσε το MINI John Cooper Works. Θεωρώ πως είναι ένα ολοκληρωμένο μικρό GTi. Μου άρεσε ο σχεδόν αναλλοίωτος χαρακτήρας του αλλά και το γεγονός ότι μπορείς πλέον να συμβιώσεις μαζί του υπό κανονικές συνθήκες χωρίς να βαρυγκωμάς. Αν μη τι άλλο, διάολε, έχεις ένα αυτοκίνητο με 231 PS και η καθημερινή κατανάλωση σπάνια ξεπερνά τα 10 lt/100 km, αν το δουλεύεις στο Green mode. Και μόλις δεις το πρώτο στροφιλίκι μπροστά σου το γυρνάς στο Sport και ο βρυχηθμός του κινητήρα λειτουργεί σαν ελιξίριο νεότητας. Προφανώς είναι πιο πολιτισμένο από το προηγούμενο. Πιο μελετημένο, με πιο σταθερό χαρακτήρα, λιγότερο άγχος. Δεν έχει απεμπολήσει ωστόσο την ουσία και αυτό είναι σημαντικό. Εξίσου σημαντικό με την ευχάριστα χαμηλή τιμή εκκίνησης, ειδικά αν αναλογιστείς πως πρόκειται για δίλιτρο. Βέβαια με τον επιπλέον εξοπλισμό τα 28 χιλιάρικα μπορούν άνετα να γίνουν 40, αλλά πιστεύω πως για πρώτη φορά ένα MINI πλησιάζει να το πεις και value for money. Θεός φυλάξοι...
Ντίνος Παπαγιαννόπουλος

Τι λέει το BurnOut
To MINI John Cooper Works, παρά την εκπλέπτυνσή του στα σημεία, εξακολουθεί να είναι κατά τη γνώμη μας το πιο σκληροπυρηνικό προσθιοκίνητο GTI παραγωγής που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Και αυτό για το BurnOut είναι τίτλος τιμής...
Τεχνολογία 1.998 cc, i4, 16v, 2 ΕΕΚ, άμεσος ψεκασμός Valvetronic και διπλό VANOS, τούρμπο, 231 PS/5.200 rpm, 32,6 kgm/1.250-4.000 rpm, αυτόματο Steptronic κιβώτιο 6 σχέσεων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 6,3”
0-400 m 14,5” @ 161,4 km/h
0-1.000 m 26,1” @ 205 km/h
50-110 km/h (με αλλαγές) 4,5”
50-80 km/h (3η) 2,5”
80-110 km/h (4η) 3,7”
110-140 km/h (4η) 17,3”
110-140 km/h (5η) 5,7”
Φρένα 100-0 km/h 36,4 m
Τελική ταχύτητα 246 km/h
Μέση κατανάλωση 8,8 lt/100 km
Εκπομπές CO₂ 133 g/km
Διαστάσεις 3.874 x 1.727 x 1.414 mm
Βάρος 1.270 kg
Μετρήσεις BurnOut