Αμερικανάκι είπες? Αν νόμιζες ότι το καλύτερο πράγμα που κατασκευάζεται στις Η.Π.Α. είναι τα όπλα και τα φάρμακα, ε, μάλλον έχεις δίκιο. Γιατί αυτό το Chrysler Neon πυροβολεί κατά ριπάς και διώχνει κάθε αδιαθεσία!

Του Γιώργου (Déjà Vu) Χριστοδουλόπουλου

Τα αμερικανικά αυτοκίνητα δεν με τρελαίνουν και πολύ. Εντάξει, κάτι Viper, κάτι Corvette, κάτι Mustang τελοσπάντων δεν τα αγνοείς εύκολα, κατά τα άλλα όμως, η φιλοσοφία «δώσε μαούνες με πολλά κυβικά στο λαό να χώνει στις ευθείες», δεν μου λέει και πολλά. Και, από ότι φαίνεται, αυτό παίζει και με τους περισσότερους συμπατριώτες μας, αφού τα μοντέλα που κυκλοφορούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες από τις Η.Π.Α. στη χώρα μας, πάνε άπατα εμπορικά σε γενικά πλαίσια. Βέβαια η βελτίωση είναι μια διαφορετική ιστορία – κι έχουμε δει στο παρελθόν μοντέλα που δεν πολυγέμιζαν το μάτι κανενός, να λειτουργούν ως βάση βελτίωσης σε απίστευτα εργαλεία. Κάτι τέτοιο ισχύει και στην περίπτωσή μας – άλλωστε μπορεί εδώ να το βλέπεις τουμπανιασμένο, αλλά στην εργοστασιακή του μορφή το Chrysler Neon (στις Η.Π.Α. κυκλοφορούσε με το σήμα της Dodge) δε συγκίνησε ποτέ κανένα, και απόδειξη είναι το ότι πιο συχνά βλέπεις Καρέτα-Καρέτα στην Πανεπιστημίου, παρά Neon σε οποιονδήποτε δρόμο γενικά. Αλλά, είπαμε, στην εργοστασιακή του μορφή, γιατί αν μιλάμε για ένα Neon σαν αυτό… τα πράγματα αλλάζουν, για εμένα τουλάχιστον.

Προσέγγιση
Από τη στιγμή αγοράστηκε το δίλιτρο, εργοστασιακό Neon, η μοίρα του είχε σφραγιστεί: δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει μαμά, ο κόσμος να χάλαγε. Όχι μόνο επειδή είναι ψιλοαδιάφορο ως μοντέλο, αλλά κι επειδή ο ιδιοκτήτης του είναι γνωστός, στις Η.Π.Α. τουλάχιστον, για την αρρώστια του για τα αυτοκίνητα και το tuning γενικά. Επίσης το τυπάκι ήθελε να προσεγγίσει σφαιρικά το θέμα: ήθελε να αλλάξει τη μορφή και τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου σε όλα τα επίπεδα, από το μοτέρ και την ανάρτηση, μέχρι το εσωτερικό και το ICE. Επίσης, οι αλλαγές που θα έκανε θα έπρεπε να είναι κάργα αξιόπιστες, χωρίς να πρέπει να κυνηγάει συνεχώς το θέμα, επισκευάζοντας και ρυθμίζοντας και βάζοντας και βγάζοντας εξαρτήματα. Υπό αυτό το σκεπτικό επιλέγησαν να χρησιμοποιηθούν αρκετά κομμάτια, με πρώτο και κύριο το μοτέρ από τη δυνατότερη έκδοση του Neon. Engine swap δηλαδή, με το δίλιτρο κινητήρα να παίρνει πόδι και το τουρμπάτο, χωρητικότητας 2,4 λίτρων μοτέρ από την έκδοση SRT-4 να έρχεται και να κουμπώνει, για να δώσει ώθηση στο project. Ο κινητήρας αυτός συνταιριάστηκε με το πεντάρι, χειροκίνητο κιβώτιο του δυνατότερου PT Cruiser, που φορούσε επίσης μια υπερτροφοδοτούμενη παραλλαγή του μοτέρ των 2,4 λίτρων.
Βέβαια τα 210 σκάρτα άλογα που παράγει το εργοστασιακό τουρμπάτο μοτέρ δεν εντυπωσίαζαν, ούτε μπορούσαν να αυξηθούν σημαντικά, ακόμα και με την αλλαγή κάποιων εξαρτημάτων από το ατμοσφαιρικό μοτέρ – έτσι, αντί για την αντικατάσταση της μαμά τουρμπίνας με κάποια μεγαλύτερη aftermarket, που συνεπάγεται ως γνωστόν και με αλυσίδα μπελάδων, ακολουθήθηκε ο δρόμος του οξειδίου του αζώτου, του nitro ντε.
Γενικά μιλώντας, όπου η έκδοση SRT-4 προσέφερε λύσεις που άρμοζαν στην περίπτωση, χρησιμοποιήθηκαν. Όπως ακριβώς συνέβη και με τη Mopar, την εταιρεία που παρέχει εξαρτήματα ΟΕΜ (Original Equipment Manufactured) για τα μοντέλα του ομίλου Chrysler, που παρείχε αρκετά βελτιωτικά ανταλλακτικά για το εργαλείο με το παρατσούκλι Chasillac.

Λεπτομέρεια
Εκτός από το μοτέρ, τα φρένα, την ανάρτηση και τη μετάδοση, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έγιναν swap από το προαναφερόμενο SRT-4, μεγάλο βάρος έπεσε στη βελτίωση του εξωτερικού και του εσωτερικού του Neon – μόνο που εκεί τα πράγματα έγιναν original, με τις διάφορες customιές να δίνουν και να παίρνουν. Και έπιασαν τόπο, αφού μια και μόνο ματιά να ρίξει κανείς στο αυτοκίνητο, καταλαβαίνει πως η εμφάνισή του μέσα κι έξω έχει απογειωθεί στα ουράνια. Και σα να μην ήταν αρκετό αυτό, όταν ολοκληρώθηκαν όλα, ήρθε κι ένα ποιοτικό ηχοσύστημα της Pioneer με μια οκτάδα ηχεία, δυο subwoofers και δυο ενισχυτές, ώστε το πλέον νέο… Neon να κάνει αισθητή την παρουσία του με διάφορους τρόπους.
Άσχετα με το πόσο χρήμα έχει πέσει πάνω στο αυτοκίνητο αυτό, άσχετα με το αν με την ίδια προσπάθεια θα μπορούσε κανείς να φτιάξει κάτι πιο σοβαρό, ίσως και πιο ικανό, κανείς δε μπορεί αμφισβητήσει ότι μιλάμε για ένα εργαλείο που έχει γίνει πολύ καλύτερο σε ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους τομείς. Και δεν είναι μόνο αυτό που μου έκανε εντύπωση. Είχα καιρό να δω αυτοκίνητο, ασχέτως μάρκας, βελτιωμένο με τόση προσοχή στη λεπτομέρεια. Το Αμερικανάκι ο Charlie είναι τόσο πυροβολημένος που, τι να σου πω, ακόμα και τα κολάρα που στερεώνουν τη νιτρομπουκάλα στο πορτμπαγκάζ έχει βελτιώσει! Μιλάμε για άνθρωπο-ψείρα, που δεν του ξεφεύγει το παραμικρό, όπως θα δεις στα σχετικά κουτάκια και στις φωτογραφίες.
Και αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης, συν το ότι μιλάμε για ένα αυτοκίνητο που είναι σπανιότερο κι από Supra στη χώρα μας – αυτή άλλωστε είναι η μαγεία της βελτίωσης: το να διαφέρεις από το συρμό. Δέκα με τόνο για το αποτέλεσμα!

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Καλό (αλλά τραχύ) το δίλιτρο μοτεράκι του Neon, αλλά αδύναμο συγκριτικά με το τουρμπάτο ξαδελφάκι του των 2,4 λίτρων, οπότε να ο λόγος για το swap. Το μοτέρ του SRT-4 ήρθε κομπλέ με μπιελοπίστονα, εκκεντροφόρους (με ρυθμιζόμενα γρανάζια Fidanza), στρόφαλο, ψυγείο, τουρμπίνα, πεταλούδα και πολλαπλές εισαγωγής και εξαγωγής, ενώ η υπόλοιπη εξάτμιση είναι χειροποίητη, εκτός από τα δυο τελικά, που κατασκεύασε η Matrix από ανθρακονήματα. Ο εγκέφαλος όμως προέρχεται από τουρμπίσιο PT Cruiser και φοράει πρόγραμμα Diablo Sport Predator.
Από τα ράφια της Mopar αγοράστηκαν ένας wastegate actuator stage 2, αλλά και η μπεκέρα και τα νέα μπεκ και τα μπουζί, ενώ η σκάστρα είναι της Forge και το σύστημα ανάφλεξης της MSD. Το intercooler και οι σωληνώσεις του (με κολάρα Red 90) είναι της Perrin, ενώ το ψυγείο διαθέτει χειροποίητο, σφυρήλατο (!) ντεπόζιτο. Και βέβαια υπάρχει η νιτρομπουκάλα της ΝΧ, που δίνει επιπλέον ανάσες στο μοτόρι, αλλά και turbo timer της GReddy.
Από εκεί και πέρα και ασχέτως λειτουργίας, το μοτέρ αποτελεί κόσμημα, έργο τέχνης και σωστό αξιοθέατο. Βαμμένο εκεί που πρέπει, με γυαλισμένες βάσεις, με carbon βάσεις ψυγείου, ασφαλειοθήκη και τάπες, με ένθετα πολυουρεθάνης, με την πλεξούδα μεγαλωμένη και κρυμμένη, με όλες τις σωληνώσεις τακτοποιημένες, ο κινητήρας είναι κι αυτός μέρος της αισθητικής βελτίωσης, με τον συνδυασμό σε κόκκινο και μαύρο να συνταιριάζεται τόσο με τα φρένα, όσο και με το εσωτερικό.
Εξοπλισμένο κατ’ αυτό τον τρόπο το Neon παράγει 300 άλογα και έχει το 0-100 km/h σε 5,7 δεύτερα, ενώ η τελική του ταχύτητα πλησιάζει τα 260 km/h. Γαμώ – και με σχεδόν εργοστασιακή βελτίωση λέμε!

ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Κι εδώ το SRT-4 είναι ο… δωρητής οργάνων που αγαπήσαμε. Όλη η ανάρτησή του μεταφέρθηκε στο Neon μας. Κι όταν λέμε όλη, το εννοούμε: από τα γόνατα McPherson και τις πιο ενισχυμένες αντιστρεπτικές, μέχρι τα αμορτισέρ. Μοναδικά aftermarket εξαρτήματα που χρησιμοποιήθηκαν είναι τα ελατήρια της Eibach¸ που χαμηλώνουν το αμάξωμα κατά 6 εκατοστά, οι ψαλιδόμπαρες και η μπάρα θόλων της Mopar και η μπάρα ενίσχυσης του εσωτερικού, που είναι της Sparco.

ΦΡΕΝΑ
Θα πίστευες ότι και το σύστημα πέδησης του Νeon θα ανήκε σε SRT-4? Και καλά θα έκανες, γιατί αυτό ισχύει. Μεγαλύτερα δισκόφρενα λοιπόν, με τα εμπρός να είναι χαραχτά και τρυπητά και τα πίσω νορμάλ, με διάμετρο δίσκων 280mm και 270mm αντίστοιχα. Μέχρι και τακάκια από SRT έχει βάλει ο ψυχασθενής!

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Πόσο με φτιάχνει ο συνδυασμό μαύρου και ασημί χρώματος! Ιδιαίτερα όταν το μαύρο, ως επί το πλείστον, βρίσκεται πάνω σε ανθρακονήματα, όπως το καπό, η πόρτα του πορτμπαγκάζ, τα sideskirts, τα χερούλια των πορτών, τα φρυδάκια των φαναριών, τα μαχαίρια στα πλαϊνά, η τάπα της βενζίνης, το diffuser και το vortex generator! Ουφ, ούτε μονοθέσιο F1 δεν έχει τόσο carbon που λέει ο λόγος. Μόνο οι καθρέφτες της γλίτωσαν, που προέρχονται από το SRT-4.
Το bodykit της Octane δίνει στο Neon την εμφάνισή που του πρέπει, ενώ λεπτομέρειες όπως το τρίτο στοπ, τα καπνισμένα φλας, φανάρια της Depo, τα ανοίγματα στα φτερά της AeroGear, τα φιμέ τζάμια και τα pop art αυτοκόλλητα στο εσωτερικό του καπό και της πόρτας του πορτμπαγκάζ (που συνεχίζονται και σε ένα μέρος του ταμπλό στην καμπίνα), δείχνουν τη ροπή του ιδιοκτήτη προς την τελειότητα κάθε μορφής. Κερασάκι οι lambo doors. Όχι πρακτικές, αλλά εντυπωσιακές…

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
Κι εδώ ισχύει το ίδιο σκεπτικό με το εξωτερικό. Στο cockpit έχουμε ένα συνδυασμό μαύρου και κόκκινου χρώματος, αλλά το α λα Andy Warhol αυτοκόλλητο στην κονσόλα και τα ένθετα σε διάφορα σημεία κάνουν την κατάσταση πολύ προσωπική. Τα πάνελ των πορτών, η κονσόλα, οι αεραγωγοί, το ταμπλό, τα χειριστήρια του κλιματισμού κ.λπ. έχουν βαφτεί μαύρα, ενώ και οι τρεις, ή καλύτερα έξι, κολώνες έχουν επενδυθεί με σουέτ σε μαύρο χρώμα. Σουέτ είναι και η ταπετσαρία της οροφής και ένα μέρος των πορτών, αλλά σε άλλη μεν, ταιριαστή δε απόχρωση.
Τα καθίσματα είναι bucket σε σχέδιο α λα Viper του SRT-4 και διαθέτουν ένθετα όπως εκείνα του εν λόγω μοντέλου, ενώ οι ζώνες είναι της Sparco. Τα πίσω κάθισμα ανήκει επίσης στο SRT-4, όπως και κάποιες λεπτομέρειες στις πόρτες, ενώ καθρέφτη σαν της Wink δεν έχω δει ούτε σε πούλμαν!
Το τιμόνι της Netami είναι δερμάτινο, όπως ο λεβιές ταχυτήτων, και έχει σύστημα γρήγορης απασφάλισης, ενώ το ραδιόφωνο έχει carbon πλαίσιο, αν έχεις το θεό σου!
Πολύ καλή προσθήκη είναι εκείνη του πίνακα οργάνων από SRT, αλλά και η τριπλή βάση οργάνων της Mopar στην κολώνα, όπου φιλοξενούνται το μπαρόμετρο, το βολτόμετρο για το ηχοσύστημα και η ένδειξη πίεσης λαδιού.
Ντρέπεσαι να μπεις μέσα λέμε!  

Τεχνικά χαρακτηριστικά
ΙΣΧΥΣ & ΡΟΠΗ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΥ
300 PS

ΙΣΧΥΣ & ΡΟΠΗ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΟΥ
208 PS

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
2.429cc από SRT-4, 4κύλινδρος, 16βάλβιδος, ρυθμιζόμενα γρανάζια εκκεντροφόρων Fidanza, πολλαπλή εισαγωγής και εξαγωγής, πεταλούδα, κάλυμμα μπεκ και ψυγείο από SRT-4, μπεκέρα, μπουζί και μπεκ Mopar stage 1 με ατσάλινη σωλήνωση, ανάφλεξη MSD, custom εξάτμιση με carbon τελικά Matrix, εισαγωγή αέρα, intercooler και σωληνώσεις Perrin, κολάρα σιλικόνης Red 90, wastegate actuator Mopar stage 2, σκάστρα Forge, custom ντεπόζιτο ψυγείου, carbon καπάκι ψυγείου, βάσεις ψυγείου και ασφαλειοθήκη, νίτρο ΝΧ, ECU από PT Cruiser, πρόγραμμα Diablo Sport Predator, turbo timer GReddy, γυαλισμένες βάσεις, βαμμένα καπάκια

ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ
Κιβώτιο από PT Cruiser 2.4 πέντε σχέσεων

ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Ανάρτηση από SRT-4 συμπεριλαμβανομένων γονάτων και αντιστρεπτικών, ελατήρια Eibach Sports, μπάρα θόλων και ψαλιδόμπαρα Mopar, εγκάρσια ράβδος ενίσχυσης εσωτερικού Sparco

ΦΡΕΝΑ
Πλήρες σύστημα από SRT-4 με δίσκους R1 εμπρός και πίσω

ΤΡΟΧΟΙ, ΕΛΑΣΤΙΚΑ
Ζάντες Motegi MR116 18 ιντσών με ελαστικά Toyo Proxes διαστάσεων 225/45, αγωνιστικά μπουλόνια APR με κεφαλές Moteken

EXTERIOR
Bodykit Octane R34, καθρέφτες SRT-4, carbon καπό, πόρτα πορτμπαγκάζ, φρυδάκια, μαχαίρια και τάπα ρεζερβουάρ Design Carbon, custom carbon sideskirts και χερούλια πορτών, πίσω φανάρια Modern Performance, carbon diffuser και vortex generator, τρίτο στοπ Modern Performance, carbon φτερά AeroGear, φανάρια Depo, μαύρα φλας

INTERIOR
Πόρτες, ταμπλό, κολώνα τιμονιού, χειριστήρια βαμμένα στο χέρι, επένδυση σουέτ σε κολώνες, βάση οργάνων Mopar  με μπαρόμετρο, βολτρόμετρο και πίεση λαδιού Sunpro, πίνακας ταμπλό SRT-4, πίσω καθίσματα SRT-4, εμπρός δερμάτινα καθίσματα ρέπλικα Viper, ζώνες Sparco, δερμάτινος λεβιές, καθρέφτης Wink, ένθετα σε πόρτες, καθίσματα και κολώνες, custom ταπετσαρία ουρανού, τιμόνι Netami γρήγορης απασφάλισης

ICE
Μονάδα αναπαραγωγής και 2 x ηχεία πορτών 6.5’’ Pioneer, 6 x 8’’ Pioneer πίσω, 2x12’’subs Pioneer Premier, 2 x ενισχυτές Pioneer 800W σε custom κουτί από fiberglass.